Voor de lieve vrede?
De prijs van het vermijden van conflict
Stel je voor: er gebeurt iets wat je raakt, iets wat schuurt, maar in plaats van je stem te laten horen, slik je je woorden in. Je kiest de weg van de minste weerstand, voor "de lieve vrede." Maar achter die keuze schuilt een verborgen dynamiek, want terwijl de oppervlakte kalm lijkt, ontstaat er binnenin iets anders: een innerlijke strijd. Wat maakt dat we conflicten vermijden, en wat kost ons dat eigenlijk?
Waarom zeggen we niets?
Het vermijden van conflict voelt vaak als een veilige keuze. Niemand wil de boeman zijn, de sfeer verpesten of een relatie op het spel zetten. Die drang om het harmonieus te houden komt vaak voort uit angst:
- Angst voor afwijzing: Wat als de ander je niet begrijpt, of zelfs boos op je wordt?
- Angst voor confrontatie: Je vreest dat het conflict groter wordt als je het bespreekbaar maakt.
- Oude patronen: Misschien heb je geleerd dat je je mond moet houden, dat je geen "gedoe" mag veroorzaken.
Daarbij kan vermijden verleidelijk zijn omdat het op de korte termijn rust brengt. De discussie blijft uit, de spanning lijkt te verdwijnen. Maar dat is een illusie.
Wat gebeurt er als je het inslikt?
Als je een conflict vermijdt, creëer je niet alleen afstand naar buiten toe, maar ook naar binnen. De spanning verplaatst zich van het gesprek naar jezelf. Hoe vaak blijf je niet piekeren over wat je eigenlijk had willen zeggen? Of merk je dat je irritatie opbouwt richting de ander, zonder dat die persoon weet wat er speelt?
Die innerlijke strijd kent vele vormen:
- Wrok: Onuitgesproken frustraties kunnen zich opstapelen en een wig drijven in relaties.
- Zelftwijfel: Door niet te uiten wat je voelt of nodig hebt, geef je impliciet de boodschap aan jezelf dat jouw gevoelens minder belangrijk zijn.
- Stress: Onderdrukte emoties kosten energie en kunnen zelfs lichamelijke klachten veroorzaken, zoals spanning in je nek of een knoop in je maag.
Je betaalt dus een prijs voor die ogenschijnlijke "lieve vrede." Maar wat levert dat je eigenlijk op?
De balans opmaken
Conflicten vermijden voelt misschien als een makkelijke oplossing, maar het is een tijdelijke fix. De situatie blijft onbesproken en daarmee onopgelost. Door niets te zeggen:
- Mis je kans op verbinding: Juist door eerlijk te zijn, kan je relatie groeien. Als je blijft zwijgen, krijgt de ander geen kans om jouw perspectief te begrijpen.
- Laat je je grenzen verslappen: Door te vermijden, geef je ruimte aan gedrag of situaties die eigenlijk niet oké voor je zijn.
- Ontneem je jezelf groei: Conflicten aangaan is eng, maar het geeft je wel de kans om sterker in je schoenen te staan.
Durf je stem te vinden
Dat betekent niet dat je voortaan overal een discussie van moet maken. Het gaat erom dat je durft te staan voor wat je voelt en denkt, met respect voor jezelf én de ander. Dat kan al met kleine stappen:
1. Begin bij jezelf: Weet wat je dwarszit en waarom. Is het echt zo groot als het voelt? Wat hoop je te bereiken door het bespreekbaar te maken?
2. Wees duidelijk, maar mild: Ik merk dat ik het lastig vind als... klinkt heel anders dan "Jij doet altijd...".
3. Kies je moment: Timing is alles. Zoek een rustig moment in plaats van in het heetst van de strijd.
Voorbij de lieve vrede
Conflicten aangaan is spannend, maar het is ook een vorm van zelfzorg. Je kiest niet voor "de lieve vrede" maar voor échte vrede: eerlijk, open, en in verbinding met jezelf en de ander. Want ja, het kan stormachtig zijn om uit te spreken wat je voelt, maar in die storm zit ook vrijheid. Geen innerlijke oorlog meer, maar een helder hoofd en een open hart. Dat is pas harmonie.