Waarom we te vaak sorry zeggen 

(en waarom we dat moeten stoppen)

Let’s get real. Hoe vaak zeg jij “sorry” zonder dat het nodig is? We doen het allemaal. Het is bijna een reflex geworden: je stoot iemand aan, je bent een paar minuten te laat, of je spreekt je mening uit en bam – daar komt het: “Sorry!”

Maar weet je wat het echt is? Een slecht geheugen. Je vergeet dat je niets fout hebt gedaan. Je vergeet dat je een mens bent die ruimte mag innemen, die recht heeft op een eigen mening, die gewoon in de wereld mag bestaan zonder altijd excuses aan te bieden. En eerlijk gezegd, die sorry’s zeggen zijn niet alleen een beetje irritant voor anderen – ze zijn schadelijk voor jou.

 Je eigen brein als jou Excuseer-Fabriek

Elke keer dat je een onterecht sorry zegt, stuur je letterlijk een signaal naar je brein. Je zegt tegen jezelf: ik heb iets verkeerd gedaan. Ik ben niet goed genoeg. Ik moet me verontschuldigen voor het feit dat ik hier ben.

En geloof me, je brein neemt dat serieus. Het begint te geloven dat jij altijd iets fout doet, altijd iets hebt dat rechtvaardigt dat je je excuses aanbiedt. En hoe vaak gebeurt het niet dat je je ineens klein gaat voelen, zelfs zonder dat iemand je dat ooit gevraagd heeft? Jouw brein is heel goed in het vormen van patronen, maar helaas is het soms niet zo goed in het herkennen van onzin.

Dus ja, je brein denkt nu: “Zeker, ik heb geen reden om me te verontschuldigen, maar ach, als ik het maar blijf doen, kom ik er wel doorheen. Iedereen wil dat ik sorry zeg, toch?”

Maar nee. Fout. Je geeft je kracht weg, keer op keer, zonder dat je het doorhebt.

Het sociale gedoe van te veel sorry

Ik weet het, we doen het vaak uit beleefdheid, of omdat we conflict willen vermijden. Maar laten we eerlijk zijn: wanneer zeg jij eigenlijk “sorry” zonder dat het echt nodig is? Dat is het moment waarop je eigenlijk zegt: Mijn aanwezigheid is een last. Mijn mening is minder waard. Ik wil niet dat je je ongemakkelijk voelt, dus ik geef mijn energie wel weg.

En weet je, dat heeft invloed op hoe anderen jou zien. Ze zien een persoon die zich constant verontschuldigt, een beetje onzeker, misschien zelfs te passief om zichzelf te uiten. En wie wil nu met iemand samenwerken die zichzelf altijd een beetje in de hoek drukt?

Hoe stop je dit onnodige sorry?

Oké, klaar om te stoppen met het onterecht aanhouden van de “sorry-trein”? Hier komt het:

1. Word je bewust van je sorry's. De eerste stap is simpelweg: let op wat je zegt. Merken wanneer je “sorry” zegt voor iets onbenulligs, is al de helft van het werk. Stop. Denk na. Heb je echt iets fout gedaan? Als het niet zo is, laat dat sorry dan gewoon achterwegen.

2. Zeg iets anders: In plaats van “Sorry dat ik te laat ben” zeg je bijvoorbeeld “Dank je voor je geduld” of “Ik waardeer je tijd”.  Je erkent de situatie zonder jezelf naar beneden te halen. Je verandert de hele energie van het gesprek.

3. Zeg gewoon nee: Nee, je hoeft niet altijd overal ja op te zeggen. En nee, je hoeft je niet altijd te verontschuldigen voor je keuzes. Stop met het rechtvaardigen van je grenzen en voorkeuren.

4. Accepteer dat je niet perfect hoeft te zijn. Dit is geen schaamtevolle zaak. Je hoeft niet altijd excuses aan te bieden voor iets kleins. Ja, je hebt je recht om te bestaan, om fouten te maken, om een mening te hebben. Eigenlijk zou je daar trots op moeten zijn.

De grote conclusie

Sorry zeggen is niet per se slecht. Het is een krachtig woord, maar we gebruiken het te vaak voor dingen die het simpelweg niet waard zijn. Dus stop met het aanbieden van excuses voor je bestaan, je keuzes, of de ruimte die je inneemt in de wereld.

Want hier is het ding: niemand zit te wachten op je excuses, behalve jijzelf. Dus laat die sorry’s los, en ga het leven in met de kracht van iemand die weet dat ze geen verantwoording hoeft af te leggen voor hun aanwezigheid.

Dus, de volgende keer dat je jezelf de vraag stelt: “Moet ik me hiervoor verontschuldigen?”, denk dan even na. Als het niet nodig is, geef dan gewoon een glimlach, stap vooruit en zeg gewoon: “Ik ben hier. Deal with it.”