Zorgen voor anderen: een spiegel naar jezelf

Er is een reden waarom je zo graag voor anderen zorgt. Misschien voelt het als een roeping. Misschien is het iets wat je vanzelf doet, zonder er echt over na te denken. Maar wat als die drang om anderen te helpen, diep van binnen, een genezing is van een stuk van jezelf?

Een moment in je leven. Een stilte. Een pijn. Een jonger deel van jezelf dat schreeuwde om iemand die er voor je was. Iemand die je kon dragen, beschermen, geruststellen. Misschien was die persoon er niet op dat moment. Of misschien net niet op de manier waarop je het nodig had.
En nu, als volwassene, ben jij die persoon geworden voor anderen.

Stel dat zorgen voor anderen ook een uitnodiging is? Een zachte herinnering dat je dat stuk in jezelf nog steeds kunt helen? Dat je niet alleen hoeft te zijn in het verleden, in die herinnering, in dat moment?

Want terwijl je anderen helpt, mag je jezelf ook niet vergeten. Liefde geven is prachtig, maar die liefde mag ook naar binnen stromen. Sta eens stil. Vraag jezelf: Wie zorgde er vroeger voor mij? En voor wie zorg ik nu ? En… zorg ik ook voor mezelf?

Soms is het helpen van anderen niet alleen een gift aan hen, maar een reis terug naar jezelf.