Wat ik mijn team eigenlijk gun
De dag begon zoals zovelen. Overleggen, mails, bijsturen, luisteren, schakelen. Maar ergens halverwege de middag, tussen alles door, keek ik om me heen en zag ik het ineens weer helder:
We zijn met elkaar onderweg. Niet alleen van taak naar taak, maar van mens tot mens. En die reis raakt me.
Want leidinggeven is niet alleen sturen op resultaat. Het is ook zorgen voor bedding. Voor veiligheid. Voor ruimte. En voor dat ongemakkelijke, vaak vergeten stukje: groei.En precies daar wil ik vandaag iets over delen.
Ik gun jullie veiligheid
Dat je durft te zeggen wat je vindt, ook als je stem trilt.
Dat je fouten mag maken, zonder angst voor afwijzing.
Dat je weet: hier hoef ik me niet groter of kleiner voor te doen dan ik ben.
Ik gun jullie vertrouwen
Niet alleen in elkaar, maar ook in jezelf.
Dat je mag leren, twijfelen, struikelen — en tóch volwaardig bent.
Dat je niet wacht tot alles klopt, maar jezelf toestaat om te proberen.
Ik gun jullie plezier
Geen geforceerde gezelligheid, maar échte verbinding.
Dat je naar je werk komt met een glimlach, omdat je weet: ik word gezien.
Omdat we samen lachen, zoeken, doorgaan. Als mensen.
En ik gun jullie ongemak
Want eerlijk? Groei doet zelden pijnloos z’n werk.
Het schuurt. Het haalt je uit je comfortzone. Het maakt je bewust van gedrag dat niet meer past — en dat is niet fijn. Soms voel je je kwetsbaar, soms onzeker.
Soms ben je de enige die iets anders durft te doen.
Maar precies daar, in dat ongemak, ligt je kracht.
Daar ontdek je nieuwe kanten van jezelf.
Daar ontstaat veerkracht, eigenaarschap, moed.
Daar merk je dat je sterker bent dan je dacht.
En ja, ik zie hoe moeilijk het soms is.
Hoe je worstelt met verandering, met eerlijkheid, met grenzen stellen.
Maar ik zie óók hoe je groeit. Hoe je leert opstaan. Hoe je stappen zet, ook als niemand het ziet.
Dat raakt me.
En dat maakt dat ik elke dag opnieuw kies om er te zijn. Voor jullie. Met jullie.
Wat ik jullie gun, is niet perfectie.
Wat ik jullie gun, is echt zijn.
Ook als dat rommelig is. Ook als het schuurt.
Juist dan.
“Soms is het ongemak dat je voelt niet je val, maar je groei die aan het werk is.”